Κανένας οίκτος για τους ποιητές

Κανένας οίκτος για τους ποιητές
Τι κι αν οι στίχοι τους
μιλάνε τρυφερά
Τι κι αν μέσα σ' αυτούς

η ανατολή προβάλλει χρυσαφένια
Τι κι αν μια θάλασσα πλατιά
τη λούζει το ζεστό φεγγάρι τους

Στίχοι γεμάτοι
από αγάπη αξόδευτη
που σταματά απότομα 
σαν τους γευτείς
αφού η γεύση τους
καμία δεν έχει σχέση
με την πραγματικότητα
τη ζοφερή πραγματικότητα
που "κουβανούν" εντός τους

Κανένας οίκτος για τους ποιητές
Αφού απ' αυτούς περίμενες
να κοιτούν τη ζωή
να κοιτούν την αλήθεια
κατάματα!
και να τη σκορπίζουν
με το "Είναι" τους
στον κόσμο γύρω τους
σα χαμογελαστή
ζωηρή άνοιξη

Με το "Είναι" τους όμως
όχι με το "φαίνεσθαι"
το ψεύτικο αυτό "είναι"

Κανένας οίκτος για τους ποιητές
για τους ποιητές αυτούς
που "Είναι" και "Φαίνεσθαι"
δεν το 'καναν "Ενείναι"

Κάλη, 6/3/2018