Αντίο Άντα

Αντίο Άντα
Ελάχιστες φορές είχαμε συναντηθεί στο σπίτι της εν δυνάμει, τότε, πεθεράς σου. Όταν έμαθα για την αυτοχειρία σου συγκλονίστηκα. Περισσότερο συγκλονίστηκα  όταν εκείνη μού έστειλε φωτογραφίες απ το σπίτι σου... σωστό Κωσταλέξι... Πόσο πόνο έκρυψες μήνες...! Πόσο εγωισμό ταυτόχρονα για να μη δεχθείς τη συμπαράστασή τους ή την επικοινωνία τους που απλόχερα σου πρόσφεραν μετά τη διάλυση του αρραβώνα σας και το παλικάρι και εκείνη...
Δεν μπορώ να γράψω πολλά...
Το χέρι έχει παγώσει πάνω στο πληκτρολόγιο...
Όμως συγκλονίστηκα καθώς πληροφορήθηκα πως και σήμερα στα 40σου, όπως και τη μέρα του αποχαιρετισμού σου, του τελευταίου ασπασμού, δεν ήσαν πάνω από 10 άνθρωποι....
Μια νέα κοπέλα έφυγε και δεν υπήρχαν γύρω της οι φίλοι και οι γνωστοί και οι συγγενείς για να προσευχηθούν για την ψυχούλα της...
Μια νέα κοπέλα έφυγε και, σήμερα, στο πρώτο της μνημόσυνο μόνο ένα πιατάκι κόλλυβα...
Ούτε κι εγώ σε σκέφτηκα, να προσευχηθώ για την ψυχούλα σου έστω από μακριά, από άλλη εκκλησία, μαζί με τις προσευχές για το Γιώργο μου.
Ξέροντας τώρα πως ελάχιστοι άνθρωποι θα σε θυμούνται, κάθε φορά που θα πηγαίνω στο κοιμητήριο να ανάβω τα κεράκια για το Γιώργο μου και για κάποιες άλλες ψυχούλες, θα ανάβω και για σένα ένα κεράκι. Γιατί έτσι αναπαύεται και ησυχάζει η ψυχή...όταν αναβουμε το κεράκι...
Αντίο Άντα...
Καλή ανάπαυση σε έναν κόσμο μακριά από βρωμιά και κακία και απονιά...
Σε έναν κόσμο γεμάτο φως και αλήθεια!

Πόπη Ζαράγκα, 24/02/2018

ΝΥΧΤΩΝΕΙ...

Νυχτώνει...
και όλα σκεπάζονται
μα ο ήλιος της αυγής ο λαμπερός
αποκαλύπτει
τον κόσμο μας
τον κόσμο που κρύβει μέσα του
ο καθένας μας!!!

(Αμαλία Μπαλτατζή, πρωτόλειο)

"Εν αρχή ήν ο Λόγος"

"Εν αρχή ήν ο Λόγος"

Η αύρα της πίστης
έχει την ίδια δύναμη
μες στους αιώνες...
με τη δύναμη της πίστης

Η ΛΥΤΡΩΣΗ

Η Λύτρωση 
έρχεται μέσα από τη 
Μεγάλη Θλίψη
Κι εγώ
χάνομαι μέσα στα αμέτρητα
άϋλα φιλιά σου
φιλιά σιωπής 
που με παρασέρνουν
μέσα στο άϋλο κορμί σου
Και μες στην ηδονή αυτή
κρύβω τις σκέψεις μου
τις επιθυμίες μου
και όλα όσα δεν μπορώ 
να σου πω
να σου ομολογήσω

Η Λύτρωση
έρχεται μέσα από τη
Μεγάλη Θλίψη

Κάλη

ΘΑ 'ΘΕΛΑ...

Θα 'θελα
να μπορούσα να σου πώ
τώρα, χθες, κάποτε...
"με πόνεσες"
"με πόνεσες μέχρι θανάτου και

Γερο-πλοίαρχε

Με πνίγει αυτή η πικρή γνώση
που αφήνει πίσω του το ταξίδι
το ταξίδι της ζωής μου.
Ο κόσμος μικρός, μικρόψυχος, μονότονος
μια φριχτή όαση
ανάμεσα σε πλήξεις, πόνους, ερημιές.

Γερο-πλοίαρχε θάνατε
σήκωσε πια την άγκυρά μου
Με πονάει τούτη η Γη
καιρός να κάνει πια
πανιά το πλοίο μου
Η θάλασσα, ο ουρανός μαύρισαν
σαν μελάνι
κι έσβησαν τις αχτίδες της ψυχής μου.

Φαρμάκι στο μυαλό η ορμή μου
με σπρώχνει προς το βάραθρο
στον Άδη
Άραγε, εκεί στα βάθη του Αγνώστου
θα υπάρχει κάτι νέο να βρω?

Θάνατε γερο-πλοίαρχε
σήκωσε πια την άγκυρά μου
Οι αληθινοί ταξιδευτές
είναι αυτοί που φεύγουν
αφού ήρθαν χωρίς να ξέρουν το γιατί
και τ' όνομά τους δεν ημπόρεσαν να βρουν!

Αμαλία Μπαλτατζή

ΓΎΡΙΣΑ!

Και πέρασαν
μέρες...
μήνες...
χρόνια...
χωρίς εσένα
και η ζωή μου

ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ-ΚΕΠΛΕΡ-ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ

ΕΠΟ 31
Οι Επιστήμες της Φύσης και του Ανθρώπου στην Ευρώπη
2η εργασία 2009/2010 της Ζαράγκα Καλλιόπης
Καθηγητής: Θεοδώρου Παν.


ΘΕΜΑ
"Η συνεισφορά των Κοπέρνικου, Κέπλερ και Γαλιλαίου έγκειται αφενός στο ότι επέφεραν την αλλαγή του κοσμολογικού μοντέλου, αφετέρου δε στο ότι το έργο τους διαφοροποίησε τη σχέση ανάμεσα στη Θεολογία και την Επιστήμη. Αναλύστε"

ΑΥΡΙΟ!!!

Σκοτεινές πινελιές θλίψης στο βλέμμα σου
Κι ο τρόμος της απελπισίας να χορεύει τριγύρω σου
Στο βάθος ο ήχος ενός πιάνου
ενώ εσύ στέκεσαι μόνη

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Σε περιμένω να φανείς!
Απ τη γωνία του δρόμου...
Απ τη θάλασσα...
Απ το πάρκο που ανέμελα παίζουν τα παιδιά...

ΑΔΕΙΟ...

Άδειο το παγκάκι της ψυχής μας
Άδειο...
Άδειο στ' ακρογιάλι
Μπροστά στην απέραντη θάλασσα της ζωής μας
Τη ζωγραφισμένη απ το μούχρωμα
Να μας ειρωνεύεται γαλήνια
Να ειρωνεύεται γαλήνια την αντάρα της ψυχής μας

Κάλη, 11/2/2018

ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

Πότε θα ΄ρθείς
λυτρωτικέ θάνατε
να με ταξιδέψεις μακριά,
μακριά...
μακριά απ την ασχήμια αυτής της νεκρής πόλης
της ζωής μου...

Πότε, επιτέλους, θα με αγαπήσεις
Πότε, επιτέλους,
θα με κλείσεις στην αγκαλιά σου
και θα μού χαρίσεις τον κόσμο,
τον κόσμο σου,
τον ήρεμο κόσμο των νεκρών,
το διάφανο και καθαρό κόσμο των λησμονημένων...

Α! πόσο τον ζηλεύω αυτόν τον κόσμο!
Ήσυχος, ήρεμος, γαλήνιος

Σε περιμένω υπομονετικά
ζυγώνεις κάποιες φορές
μα τελικά μού γυρνάς την πλάτη
και μ' αφήνεις να υποφέρω
σ' ένα κόσμο πραγματικά ανυπόφορο
σκληρό κι απόμακρο...

Ως πότε?
Περιμένω...

Κάλη , 9/5/2009

ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ

Κόψε, επιτέλους, αυτόν τον ομφάλιο λώρο
που σου μαστιγώνει το μυαλό
με σκέψεις, με ιδέες βασανιστικές
με την ιδέα μιας μάνας
που ποτέ δεν υπήρξε
που ήσουν το βάρος της
αυτό το λιγοστό βάρος
με την εννιάμηνη ημερομηνία λήξης.

Κόψε, επιτέλους, αυτόν τον ομφάλιο λώρο
που σου μαστιγώνει το μυαλό
με τις σκέψεις και τις θύμησες
πως είσαι η συνέχειά της
κι αυτή, αλοίμονο, πάντα θα είσαι

Κόψε, επιτέλους, αυτόν τον ομφάλιο λώρο
κι απομακρύνσου
από τις σκέψεις που χειραγωγούν το μυαλό σου
απ' τις ιδέες που ποδηγετούν το Είναι σου

Άγραφο χαρτί ήρθες στον κόσμο!
Σβήσ' τα λοιπόν όλα αυτά!
Μην τα θάβεις... σβήσ' τα!
Ριξ' τα στο βάραθρο της ανυπαρξίας
εκεί που κάποιοι έριξαν πριν εσένα
κοίτα το φως και την αλήθεια του
και βρες, επιτέλους, τις ισορροπίες σου!

Αμαλία Μπαλτατζή (9/2/2018)

ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Δρόμοι στο δάσος
δεν οδηγούν έξω απ αυτό
σταματούν και χάνονται μέσα του
όπως η σκέψη μου οδεύει σε σένα

ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...

Κι εκεί που πιστεύεις
πως κατάφερες να σκεπάσεις τα φαντάσματα
να θάψεις βαθιά μέσα στη γη σου
κάθε τι δικό τους

ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΓΗ

Παράξενη αυτή η γη...
κι η ζωή... όνειρο ή εφιάλτης;

Ό,τι καλό, ό,τι ωραίο
το χάνω πριν προλάβω να το φτάσω...

ΤΟ ΜΟΥΧΡΩΜΑ

Το μούχρωμα
ενός αβασίλευτου ήλιου,
χαμένος παράδεισος μιας άφαντης παρηγορίας
συνθλίβει το σύμπαν,

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...

Κοιμήσου για πάντα
φτωχή, κουρασμένη καρδιά...
η ελπίδα
μα κι η επιθυμιά
έχουνε σβήσει.
Κοιμήσου για πάντα.
Αρκετά χτύπησες...
Αρκετά πόνεσες...
Τίποτε δεν αξίζει για να σπαρταράς
Κι η γη είναι ανάξια
των αναστεναγμών σου.
Πίκρα και θλίψη κι ερημιά
είν' η ζωή και τιποτ' άλλο.
Κι ο κόσμος, σκληράδα μοναχά...

Αμαλία Μπαλτατζή

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ

Η μέρα που γεννήθηκα
ας χαθεί για πάντα
μες στου χρόνου τις αβύσσους
μην έρθει ποτέ πια
η αποφράδα μέρα
που στον κόσμο ήρθε
μια τόσο...
ανεπιθύμητη ζωή.

Αμαλία Μπαλτατζή

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΓΡΑΜΜΑ...

     Μια που τώρα αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να μπω μέσα στη ζωή σου, να γίνω κομμάτι της καθημερινό και αναπόσπαστο, αφού βλέπω πως σού είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από τα κοινωνικά στεγανά και προτιμάς να ζεις ακολουθώντας φθαρμένες φράσεις και αρχές που σου αλυσωδένουν την ψυχή, που στη ματώνουν..., πρέπει λοιπόν να προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου για την αφροσύνη των συναισθημάτων μου και των προσδοκιών μου, επουλώνοντας

ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Διαβήτης...
Αυτό είμαστε
τα δυο σκέλη του διαβήτη
ενωμένα στην κορφή
αλλά και μακριά το ένα από το άλλο.
Εσύ, άκαμπτος στο ασάλευτο σημείο
κι εγώ, το άλλο σκέλος,
γερμένη, κάνω κύκλους,
σ' ακολουθώ συντονισμένα
κι αφουγκράζομαι το γυρισμό σου
που θα με ορθώσει!
(Κάλη, 4/2/2018)

THOMAS KOUN - PAUL FEYERABENT: Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Γνωρίζετε τον Τόμας Κουν και τον Πωλ Φεγιεράμπεντ; Είναι δύο φιλόσοφοι του 20ου αιώνα που αμφισβήτησαν την ορθολογικότητα της επιστήμης και της προσέδωσαν ιστορικο-κοινωνική διάσταση.


Η ΝΕΑ ΙΣΤΟΡΙΣΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Τ Ο 1962  ο Κουν δημοσίευσε το βιβλίο του, Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων, στο οποίο αναπτύσσει τις θέσεις του για την επιστήμη. Η επιστήμη, οι επιστημονικές έννοιες και θεωρίες αλλάζουν από τη μια ιστορική περίοδο στην άλλη, αφού οι παραδοσιακές αντιλήψεις περί επιστήμης αδυνατούν να ανταποκριθούν στα εκάστοτε

ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ

"Υπήρξε μια εποχή στη ζωή μας που ήμαστε τόσο κοντά, ώστε τίποτε δεν έμοιαζε να εμποδίζει τη φιλία και τη συντροφικότητά μας και μόνο ένα μικρό γεφυράκι μάς χώριζε. Την ώρα που ετοιμαζόσουν να το πατήσεις