ΤΟ ΜΟΥΧΡΩΜΑ

Το μούχρωμα
ενός αβασίλευτου ήλιου,
χαμένος παράδεισος μιας άφαντης παρηγορίας
συνθλίβει το σύμπαν,

το σύμπαν μου.

Κι εγώ,
ένα γρέζι της πριγκηποσύνης σου,
ανεπιθύμητο, άχρηστο, απεχθές,
παρακολουθώ τη λυπητερή μορφή
των γυμνών δέντρων
που κάηκαν απ' την παγωνιά
κι η άνοιξη που θα τα βρεί
θα είναι αγέλαστη μαζί τους...
και θλίβομαι.

Αμαλία Μπαλτατζή