ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...

Κι εκεί που πιστεύεις
πως κατάφερες να σκεπάσεις τα φαντάσματα
να θάψεις βαθιά μέσα στη γη σου
κάθε τι δικό τους

ξαφνικά μια λέξη
μια φράση
σκουντάει το κοιμισμένο ηφαίστειο των αναμνήσεων
και μεμιάς πετιέται
η λάβα της δυστυχίας και σε καίει...
"Ένα μπουκάλι μπύρα
που εγώ το πλήρωσα
και το ήπιες όλο μόνη σου"...
ένα παιδί
μια ολόκληρη νύχτα στην εντατική
να  περιμένει ολομόναχο
αφού η απόφαση κάποιου
ήταν "αύριο"...
ένα φόρεμα
ένα απλό ολόλευκο φόρεμα
μα τόσο υπέροχα απλό
τόσο υπέροχα λευκό
που ποτέ δεν έγινε δικό σου...
μάτια δακρυσμένα χιλιάδες φορές
να σε κοιτούν στον καθρέφτη με πόνο
με απέραντη πίκρα...
Μια ζωή που την έζησες
μα δεν την ήθελες και θέλεις να τη θάψεις
με δε σ' αφήνουν...
αφού ούτε ξέρουν
ούτε μπορούν να φανταστούν
πως μετά το Χριστό σταυρώθηκες κι εσύ
για τα γαμημένα τα λεφτά

Κάλη 7/5/2007