Γερο-πλοίαρχε

Με πνίγει αυτή η πικρή γνώση
που αφήνει πίσω του το ταξίδι
το ταξίδι της ζωής μου.
Ο κόσμος μικρός, μικρόψυχος, μονότονος
μια φριχτή όαση
ανάμεσα σε πλήξεις, πόνους, ερημιές.

Γερο-πλοίαρχε θάνατε
σήκωσε πια την άγκυρά μου
Με πονάει τούτη η Γη
καιρός να κάνει πια
πανιά το πλοίο μου
Η θάλασσα, ο ουρανός μαύρισαν
σαν μελάνι
κι έσβησαν τις αχτίδες της ψυχής μου.

Φαρμάκι στο μυαλό η ορμή μου
με σπρώχνει προς το βάραθρο
στον Άδη
Άραγε, εκεί στα βάθη του Αγνώστου
θα υπάρχει κάτι νέο να βρω?

Θάνατε γερο-πλοίαρχε
σήκωσε πια την άγκυρά μου
Οι αληθινοί ταξιδευτές
είναι αυτοί που φεύγουν
αφού ήρθαν χωρίς να ξέρουν το γιατί
και τ' όνομά τους δεν ημπόρεσαν να βρουν!

Αμαλία Μπαλτατζή